Doğumu ve yetiştirilmesi

“Ebu Hüseyin” lakaplı İmad Hasan İbrahim Akil, 19 Haziran 1971'de ailesinin 1948 savaşından sonra Magdal yakınlarındaki Bar'ir köyünden göç ettiği Gazze Şeridi'nin kuzeyindeki Cebaliya mülteci kampında dindar bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi.

Cebaliya kampındaki Shuhada Camii'nde müezzin olarak çalışan babası, İmad ismini Hicri altıncı yüzyılda Haçlıları yenilgiye uğratan Müslüman lider İmad al-Din Zinki'den esinlenerek seçti.

Eğitim ve öğretim

İlkokulu ve hazırlık okulunu Cebaliya kampında okuyan İmad, çalışkanlığı ve düzenliliği ile öne çıkmış ve sınıf arkadaşları arasında ilk sıralarda yer almıştır. Daha sonra Felluce Lisesi'ne geçti ve 1988 yılında lise diplomasını aldı ve lisesinde, Beyt Hanun'da ve kampta birinci oldu.

Daha sonra eczacılık okumayı seçti ve Gazze Şehri'ndeki Al-Amal Enstitüsü'ne belgelerini sundu, ancak İsrail işgali onu 23 Eylül 1988'de bir buçuk yıllığına tutukladı ve akademik kariyerini durdurdu.

Mart 1990'da serbest bırakıldıktan sonra İmad, 1991-1992 akademik dönemi için Ürdün'ün başkentindeki Hattin Koleji Şeriat Bölümü'ne evraklarını sundu. Kabul edildi, ancak işgal güçleri Ürdün'e gitmesini engelledi.

Mücadele yolu

İmad direniş yoluna lise öğrencisiyken 1987'deki ilk Filistin İntifadası'na (14 Aralık 1987'de Hamas'ın kuruluşuyla aynı zamana denk gelen Taş İntifadası) katılarak, duvarlara işgal karşıtı sloganlar yazarak, gösterilere, yürüyüşlere ve etkinliklere katılarak ve diğer gençleri İntifada'ya katılmaları ve yerleşimcilerle ve işledikleri suçlarla yüzleşmeleri için motive ederek başladı.

İşgal güçleri tarafından 23 Eylül 1988'de tutuklandı ve Hamas'a üye olmak ve İntifada'ya katılmak suçlamalarıyla yargılandı. İmad, Mart 1990'da hapisten çıktıktan sonra İzzeddin el-Kassam Tugayları'na katıldı ve 1991 yılı başlarında Hamas'ın askeri kanadının ilk grubu olan “Şehitler Grubu” içinde irtibat subayı olarak seçildi.

İmad'ın liderliğindeki Şehitler Grubu, İsrail güçlerinin devriyelerine karşı sıfır mesafeden askeri operasyonlar düzenleyebiliyor, işbirlikçileri hedef alıyor ve operasyonlarında kullanmak üzere silah ele geçiriyordu. Ancak işgal güçleri, 26 Aralık 1991'de Refah yakınlarında işgal altındaki Filistin ile Mısır arasındaki sınırı geçmeye çalışan iki üyeyi tutuklayıp işkence ettikten sonra grup üyelerinin isimlerini tespit etti. İmad, İsrail istihbaratı ve özel birimleri için aranan bir numaralı adam haline geldi.

İmad, 22 Mayıs 1992'de Gazze Şeridi'nden Erez geçişinden işgal altındaki Batı Şeria'ya geçmeyi başardı. Kudüs'e yerleşti, ardından grup üyeleri Batı Şeria'da başka Kassam Tugayları grupları kurdu ve Ekim 1992'de El Halil vilayetinde bir askeri araca düzenlediği operasyonla işgal güçlerinden bir subay ve üç askeri yaraladı, dört gün sonra da İbrahimi Camii yakınlarındaki bir İsrail ordu kampını hedef alan başka bir operasyonda bir askeri öldürdü ve bir diğerini ağır yaraladı.

Batı Şeria'da İzzeddin El Kassam Tugayları savaşçılarından bazılarının tutuklanmasının ardından İmad, İsrail işgal güçlerinin tugayların operasyonlarının tırmanmasına karşılık olarak Gazze Şeridi'ndeki şehir ve kamplarda kontrolü sıkılaştırmasına rağmen 13 Kasım 1992'de Gazze'ye döndü.

Söz konusu güçlerin tüm oluşumları ve ajanslarıyla İmad'a ulaşmak için yaptıkları çeşitli girişimlerin başarısız olması, dönemin İsrail Başbakanı Rabin'in ailesini arayarak onlarla pazarlık yapmasına ve oğullarının üç yıl sonra mahkemeye çıkarılmadan geri dönmesi koşuluyla Mısır ya da Ürdün'e gitmesini teklif etmesine yol açmış, İmad ise “Rabin ölmeye karar vermiş bir genci engelleyemez.” cevabını vermiştir.

İmad, işgal güçlerine karşı gerçekleştirdiği 40'tan fazla operasyon arasında 25 Kasım 1992'de Gazze Şehri'nin Şucaiyye mahallesinde tüfeğiyle aralarında üst düzey bir subayın da bulunduğu üç askeri öldürdü ve aynı şeyi Mart 1993'te Cebaliya'da ve Şeyh Rıdvan mahallesinin batısında üç askeri hedef alıp öldürerek tekrarladı.

Bu operasyonlar arttıkça ve öldürdüğü askerlerin sayısı arttıkça İmad, İmad adını taşıyan her gence saldırmaya başlayan işgal güçleri için bir numaralı aranan adam haline geldi. Ancak İmad operasyonlarını durdurmadı ve yetkililerinin Gazze'yi terk etme talebini reddederek onlara Şeyh İzzeddin el-Kassam'ın şu sözüyle cevap verdi: “Şehadeti elde edip cennete girene kadar Filistin'de kalacağım, bu bir zafer ya da şehadet cihadıdır.”

İmad, 12 Eylül 1993 günü şafak vakti Mus'ab bin Umeyr camisine bir operasyon düzenleyerek biri subay olmak üzere üç askeri öldürdü ve silahlarını yağmaladı. Bu, Kassam Tugayları tarafından kameraya kaydedilen ilk operasyondu ve Rabin, “Keşke uykumdan uyandığımda Gazze'nin deniz tarafından yutulduğunu görseydim.” yorumunu yaptı.

İki yıldan fazla bir süre işgal güçleri tarafından takip edildikten ve defalarca kontrol noktalarından kaçtıktan sonra İmad ve birkaç yoldaşı 24 Kasım 1993 Çarşamba sabahı Şucaiyye mahallesindeki bir evde 60 zırhlı araç tarafından kuşatıldı. Kuşatılanlar teslim olmadı ve işgal güçleriyle karşılıklı ateş açıldı ve İmad ve arkadaşları bir tanksavar füzesiyle yüzlerinden vurularak şehit edildiler, İsrail bunu bir başarı olarak gördü ve kutladı.

Şehit İmad, “Carlo” tüfeği ilk kullanan kişiydi ve “sıfır noktası” stratejisi ve pusular aracılığıyla işgal güçlerine karşı cesur bir yöntem çizdi, bu da direnişin düşmanın silahlarını ve işbirlikçilerini (ajanlarını) onlarla savaşmak için kullanmasını sağladı, ayrıca operasyonları bir kamerayla filme aldı ve bunu psikolojik savaşta kullanmak için ölü işgal güçlerini fotoğrafladı.

Onurlandırıldı

Sadece üç yıl içinde elde ettiği başarılarla Filistin direniş tarihine geniş bir kapıdan giren İmad, Ghassan Davar tarafından 1994 yılında yayımlanan “İmad Akil, Cihat ve Direniş Efsanesi” adlı kitapla anıldı.

Ayrıca “İmad Akil: Bir Direniş Efsanesi” adlı uzun metrajlı bir filmle de şereflendirildi. 2009 yılında çekilen bu film, Filistin davasını gelecek nesillere miras bırakmayı, tarihini ve bayraklarını belgelemeyi amaçlayan bir dizi sinema eserinin ilkiydi.

Ölüm

İmad Akil, 24 Kasım 1993 Çarşamba günü Gazze Şeridi'nin kuzeyindeki Şucaiyye mahallesinde 22 yaşında şehit edildi.

Daily Ummah